Yeşim Coşkun - Hayat Bana 10 Üzerinden Yuh Verdi
Hayatın getirdikleri biraz aciz bırakıp gidendi.
Biraz ayıptan bilindi, biraz günah ve biraz söndürdü ışıkları...
Sanmaları huy edindiğim bir dönemdi.
Sanma kılamadığım, şakaklarından ter akıtan bir yüz, bir adam, fermuarını çekip
ansızın gitti.
Sonra hayat, genç kızlığımın mutluluklarını işporta malı, acılarını ise
markadan belledi!
Hayat hiç gecikmedi...
Artık gerçekler boyut değiştirmişti. Dağınık bindiğim her taksi, saçlarımla
aynı renkti.
Kalemimin mürekkebi akınca, yüzüm silinir, ancak o zaman yüzüm temizlenirdi.
Uzadı tüm hikayem. Çocukluklarım bile bariz basitleşti! Bilmiyordum saklambacı
bir gün, körebe gibi oynayacağımı..
Kısaca, ırzına geçilmiş bir yazı denemesi, dağınık psikolojimin hüzünlerine
yaslandı...
Bu ırza geçiş dönemi korkularımı azdırdı, duvara tırmandırdı...
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.