Onur Gökşen - Eyvah, Babam Bir Manyak
Hayatıma çocuk sokup yorulmak istemiyordum. Doktora götür, altını değiştir, yıka, kurula, yemeğini yedir, okula götür, okuldan getir, biraz büyüdüğünde aptal aptal arkadaşları eve gelsin. Çocuk dediğinin derdi bitmiyordu ki...
Etrafımda ne kadar çift varsa hemen tamamı, çocukları olduktan sonra en az on yıl yaşlanmıştı. Kadın zaten doğumdan haşat bir halde çıkıyordu, hamilelikte aldığı kiloları vermesi büyük meseleydi. Bir de üstüne çocuğun verdiği yorgunluk eklenince, evlenirken sevdiğin kadınla, çocuğunun annesi arasında fiziken de ruhen de en az elli yıllık fark oluyordu. Erkek desen, o da farklı değildi; saçları dökülüyor, sakalları beyazlıyor, uykusuzluktan göz altları morarıyordu.
Alt tarafı bir çocuk ama ailesinin insanca yaşama hakkını elinden alıyor; tüm ilgiyi, sevgiyi, eşlerin evlilik sürecinde birbirlerine verdiği ne varsa, hepsini kendine korkunç, akıl almaz bir bencillikle sadece kendine istiyordu.
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.