Kolektif - Anadolu Korku Öyküleri 2
Çocukluğumuzdan anımsadığımız korku sahneleri vardır. Ya bir
kitapta okuyup gözümüzde canlandırmış ya da bir filmde seyredip zihnimize
kazımışızdır. Bizi etkilemiştir; karanlık korkumuzu, yalnızlık korkumuzu
besleyip büyütmüştür. Yıllar sonra da anımsarız: Belki tek karelik patlayıp
sönen bir flaş; belki keskin tiz bir çığlık olarak katılır gündelik yaşamımıza.
Dolunay geceleri, kurt adam dişleri, vampir gözleri malzeme oluşturur
kâbuslarımıza.
Yine de çok “tanıdık” değildir bu “korku”. Kurgusunda, tınısında, renginde, kokusunda, sesinde, nefesinde bir yabancılık, bir uzaklık vardır. Benliğimize katmayız, iliklerimize işlemez, küçümseyebiliriz onu; hatta dalga geçebiliriz bu korkuyla. Çünkü “bizden” değildir; yolumuza çıkmayacaktır, başımıza gelmeyecektir…
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.