Uğur Yücel - Yağmur Kesiği
Bıçağı söktü aldı karnından Melina. Bir bir yaralarını sevdi
okşadı. Gözlerini öptü. Saçlarını koparıp bedenine sürdü. Mezarın diplerine
çekti Lefter’i. Çekildikçe su geldi çekildikçe deniz, indikçe tuz geldi
burnuna. Balıklar öptü gözlerini. “Derin nefes al sevgilim,” dedi Melina. Son
nefesini aldı Lefter’i.
Daldılar derinlere derinlere. Denizkızı Melina sevdasına kavuştu. Denizin
bittiği yerlere gittiler, Karya mezarlarına, yüksek manastırlara...
Onlar çağırmadı bu olup biteni. Bu felaket klavyeleri. Bu yarılmış kar tepelerinden
fırlamış ten kokusu.
Oluk oluk.
Onlar bağırmadı.
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.