Albert Caraco - Post Mortem
Sevilen ve nefret edilen annenin insan varlığına nüfuz eden
tensel ve tinsel köklerini, ölümün ardında bıraktığı muğlak duyguları, mesafeli
ve ihtiyatlı ama şiirsellikten nasibini almış bir üslupla resmeden bir ağıt.
Caraco'nun felsefesini, güçlü üslubunu, berrak ama karanlık, nihilist ve
kötümser tarzını somutlayan aforizmalar toplamı Post-Mortem yıkıcı
bir zekânın, doğuran ve hadım eden bu Ezeli Anne figürüne yönelik son derece
yalın ve aynı ölçüde incelikli, "alengirli", daima muhteşem, daima
katlanılmaz paradokslardan ibaret otobiyografik metni.
"Hayal kırıklığına uğramış hümanist"in, "insanlık soykırımının
tellalı"nın gözünden Muhterem Valide'ye yazılmış bu
karalama, Caraco'nun soğuk nesnelliğiyle gizlemeye çalışsa da bütün
ketlenmelerinin ve yaratısının belki de temellerinde bulunan ve kökleri
İstanbul'a uzanan bir kırılganlığın, acının en lirik ifadelerindendir.
Caraco bizi boşlukları, kâğıdın, yaşamın boşluklarını doldurmaya ya da bu
boşluklara bakabilme cesareti göstermeye davet ediyor...
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.