Nalan Türkeli - Varoşta Kadın Olmak
Erkek gibi geziyordum artık. Saçlarımı sıfıra vurdurup,
giydiğim erkek pantolonu, ayakkabısı ve kasketimle, herkesi, inandırır olmuştum
bu halime. Babam bile, hoşnuttu giyimimden. Ancak birileri, "homo"
diyorlardı bana. Anlamını bilmediğinden, aldırmazdım. İşten ayrıldıktan sonra,
bir süre avare dolanıp durduk; aç susuz. Çalışmaya da niyetimiz yoktu. Dahası,
çalışabileceğimiz iş yoktu. Nasılsa babam, adadan haftada bir geliyordu
motoruyla Galata Köprüsü'nün altına. Babaydı o. Aç bırakmazdı yavrularını.
...
Ben eğitimsiz, öğretimsiz, çok şeyden mahrum yaşantımla, gecekonduluyum. Şu var
ki, bu saydıklarım hiçbir organımı susturmaya neden olmuyor. Onca zaman
konuşuyordum, duyuyordum, hissediyordum da kimseler bilmiyordu. Yazmaya karar
verdim ben de, biz gecekonduluların sesini duyururum ümidiyle cesaretimi
korkularımdan aldım. Oysa gereksiz korkularımdan hep nefret ettim. Hâlâ devam
eden korkularımsa yaşantım gibi, tamamlanmamış inançlarım yüzünden!
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.