Giovanni Papini - Düşsel Konçerto Cilt I
“Ona düzyazının Dante'si, İtalya'nın Poe 'su dediler:”
Okur-kişi, sen kim olursan ol, şu anda burada seninle yüz
yüze olmak, gözlerimi gözlerine dikmek, ellerini sıkmak ve sana alçak sesle:
"Yaşadığına inanıyor musun? Gerçekten, derinlemesine, yoğun yaşadığına? Bu
hayatın sana, gençliğin ateşli gecelerinde belki hayalini kurduğun kadar güzel
ve büyük görünüyor mu?' demek isterdim.
Ve daha da alçak sesle, yavaşça, sana sormak isterdim: Gençliğin var mıydı?
Derinliklerinde, kanında bir şeylerin mayalandığını, kaynadığını,
kıpırdandığını, heyecanlandığını; dışarı çıkmak, taşmak, dünyayı bir alev gölü
misali sular altında bırakmak istediğini içinde hissettin mi? Birkaç saatlik
heyecandan, zalim bir günbatımından, bir şairin dizelerinden sonra sen
hissettin mi; şahsen sen kendinin ilk kişi, hayatın kaşifi, dünyanın kaşifi
olduğunu hiç hissettin mi? Ve bu yaşam sana zavallı, bu dünya sana küçük
görünmedi mi? Yaşam aşkına ölümü arzulamadın mı? Uzak gökyüzünün önünde Büyük
İskender'in hırsını tatmadın mı?
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.