Füsun Önal - Hayatı Denedim
Ben, meslek sahibi, hiç çocuklu, iki kez dul, bir kedili,
çok çiçekli, şimdilerde bekar bir kadınım. Yani, toplumun çağrışı ile
"dul"um (!) Hem sevdim, hem de sevildim. Hem de kaç kereler... Acıyı
da, hüzünü de, kederi de tattım. Hiç aç kalmadım. Sağlıklıyım. Enerjiğim.
Üretkenim. Çalışkanım. Duygusalım. Becerikliyim. Yaratıcıyım. Sanatçıyım.
Tiyatrocuyum. Şakacıyım. Fotoğrafçıyım. Söz yazarıyım. Ev kadınıyım. Neşeliyim.
Hoşum. Matrağım. Vejetaryenim. Gırgırım. Sevgiliyim. Dişiyim. Dürüstüm.
Mutluyum... Çünkü kadınım. Ama... Mutsuzum. Çünkü: Ne şimdi her şeyin bedeli
iki bacak arasında? Neden kadınlar yalnızca doğurmak için? Neden kadınlar bu
yüzyılda erkeğinden hala dayak yiyor? Neden kadınlar güçsüzmüş? Bunu kim demiş?
Sevgisini ve coşkusunu yaşamak isteyen kadınlar neden orospuymuş? Dulların
yaşamı niye kısıtlı olmalıymış? Neden yalnız yaşayan kadınlar kötüymüş?
Kadınım... İşte bunlar yüzünden de mutsuzum...
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.