Murathan Mungan - Timsah Sokak Şiirleri
Her zaman yalnızdım.
Kitaplar kadar yalnız.
Yalnızca yalnızlığımdan
gürültülü bir kalabalık yaptım.
Sevgilim,
yetimim benim,
aylar nasıl geçiyor zaman hiç geçmezken
kapılar kapalı, dünya buzlu cam
uyuşmuş gözlerimin önünde
hayat akıp gidiyor hiç kımıldamadan
ikimizin yerine dinliyorum
sevdiğim şarkıları
siyah tişörtünü giyiyorum yatarken
gömleklerini, kazaklarını, kokunu
senin rüyalarını görüyorum ölür gibi uyurken
gün boyu elimde kahve fincanı…
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.